Over Frank

De naam Frank Hoste klinkt in wielermiddens nog altijd als een klok. Als renner stond hij bekend voor zijn razendsnelle eindsprint. Maar hij beschikte eveneens over voldoende inhoud om niet enkel op die sprint te moeten teren. Nu nog komt hij regelmatig in de actualiteit als regulator in de voorjaarswedstrijden of als co-radiocommentator tijdens de Ronde van Frankrijk.

Na enkele andere sporten te hebben beoefend, zocht Frank vanaf zijn 15-jarige leeftijd zijn heil in de wielersport. Een goede keuze want reeds tijdens zijn debuutseizoen kon hij enkele zegeruikers wegkapen. In alle jeugdcategorieën stond hij zijn mannetje. Zijn voorkeur ging uit naar de wedstrijden in de Vlaamse Ardennen waar hij zijn aangeboren talent ten volle kon laten renderen. Ei zo na won hij in 1977 de Belgische amateurtitel : in het West-Vlaamse Bavikhove werd hij enkel voorafgegaan door Daniel Willems, die andere grote Belgische belofte. Het leverde hem later wel een profcontract op bij de gerenommeerde Ijsboerkeploeg. Hij kwam er door zijn onervaren- en onbezonnenheid net iets te vaak in conflict met sportbestuurder Willy Jossart en bleef dan ook slechts twee seizoenen in dienst bij de Kempische roomijsfabrikant.

Een heel stuk beter verging het Frank Hoste bij de ploeg van Marc Zeepcentrale, waar hij onder de vleugels van de Eeklose sportbestuurder Romain De Loof als het ware open bloeide. In de Belgische openingsklassieker, de Omloop Het Volk, gooide Frank meteen hoge ogen door in de finale mee te strijden aan de zijde van Roger De Vlaeminck en Jan Raas. En dat Roger uiteindelijk won, kwam Frank zeker niet slecht uit. Zij waren immers goede vrienden en vaak trainingsmakkers. Dit sterke optreden moet ook indruk gemaakt hebben op Jan Raas want die loodste even later Frank binnen in de beste wielerploeg ter wereld : TI Raleigh. Daar zou Frank twee topseizoenen beleven met winst in Dwars door België 1981, Gent-Wevelgem 1982, Vierdaagse van Duinkerke 1982 en als absoluut orgelpunt het veroveren van de Belgische titel 1982 in het Waalse plaatsje Tertre. Daar bleek zijn snelle eindsprint andermaal een geducht wapen waar menig concurrent zijn tanden op stuk beet. Het behalen van de nationale titel plaatste Frank in een gunstige onderhandelingspositie en de ietwat stugge houding van Peter Post zorgde voor een overstap naar de Belgische Europ Decorploeg.

Bij die Europ Decorploeg zette Frank zijn sterkste seizoenen neer. Hij won ritten in de Ronden van Italië, Zwitserland, Catalonië, Valencia en… Frankrijk. In de Tour won hij in het gezegende jaar 1984 liefst drie ritten en op de slotdag in Parijs verzekerde hij zich bovendien van de Groene Trui. Daarmee behoorde Frank ontegensprekelijk bij de beste Belgische renners van zijn generatie. Na het verdwijnen van de Europ Decorploeg verkaste de Evergemnaar in 1985 naar de Italiaanse Del Tongoploeg van kopman Beppe Saronni. Zijn ritwinst in de Giro was een mooi cadeau voor zijn gulle Italiaanse sponsor. Toch zou zijn verblijf in Italië zich beperken tot één seizoen. Tijdens zijn laatste profseizoenen bij Fagor en ADR boekte Frank geen grote, spraakmakende zeges meer. De beste tijd lag duidelijk achter de rug.

Na zijn actieve profcarrière bleef Frank gebeten door de fietsmicrobe. Eerst als invoerder van de befaamde Chesinifietsen, later als zaakvoerder van een lakbedrijf voor fietsen in Mariakerke. De modale wielerfan zal Frank Hoste hedendaags vooral associëren met zijn taak als regulator en/of koersdirecteur in belangrijke wedstrijden zoals onder meer de Omloop Het Nieuwsblad, Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen en de Amstel Gold Race. En vele radioluisteraars zijn ieder jaar menig uurtje in de ban van de ongebreidelde vakkennis die Frank, samen met Carl Berteele, door de ether zendt tijdens de Ronde van Frankrijk. Zijn koerswijsheid van weleer komt hem daar nog altijd goed van pas.

(Mark Van Hamme)

Hieronder kan u luisteren naar een interview met Frank